Strategi pengeksplisitan dalam terjemahan gaya Bahasa Ījāz al-Quran kepada bahasa Melayu
Pengeksplisitan ialah suatu teknik penting dalam mengukur tahap kualiti sesuatu interpretasi. Pengeksplisitan ada kalanya boleh berbentuk wajib, pilihan, pragmatik dan inheren. Bahkan pengeksplisitan juga boleh mengundang kepada tahap kelewahan (redundancy) sesuatu teks. Penterjemah sama ada yan...
Saved in:
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia
2023
|
| Online Access: | http://journalarticle.ukm.my/23235/1/Islamiyyat_45_2_8.pdf http://journalarticle.ukm.my/23235/ https://ejournal.ukm.my/islamiyyat/issue/view/1629 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Institution: | Universiti Kebangsaan Malaysia |
| Language: | English |
| Summary: | Pengeksplisitan ialah suatu teknik penting dalam mengukur tahap kualiti sesuatu interpretasi. Pengeksplisitan ada
kalanya boleh berbentuk wajib, pilihan, pragmatik dan inheren. Bahkan pengeksplisitan juga boleh mengundang
kepada tahap kelewahan (redundancy) sesuatu teks. Penterjemah sama ada yang berpengalaman mahupun tidak
berpengalaman cenderung melakukan pengeksplisitan dengan memindahkan makna elipsis bahasa sumber kepada
bahasa sasaran. Kajian ini berobjektif untuk menganalisis klasifikasi pengeksplisitan dalam penterjemahan gaya
bahasa ījāz al-Quran kepada bahasa Melayu. Reka bentuk kajian ialah kualitatif melalui pendekatan analisis kandungan
(content analysis). Data kajian pula terdiri daripada sejumlah gaya bahasa ījāz al-Quran yang dianalisis mengikut
klasifikasi strategi pengeksplisitan oleh Klaudy dan metode penyaringan (filtering method) oleh Becher. Dapatan kajian
mendedahkan bahawa kategori pengeksplisitan pilihan merupakan jenis pengeksplisitan terbanyak yang ditemukan
kajian berbanding dengan jenis pengeksplisitan yang lain. Pengeksplisitan pragmatik pula menjelaskan bahawa proses
pemindahan makna tidak hanya bergantung pada struktur atau sistem bahasa (tatabahasa, leksikon dan sebagainya)
tetapi turut dipengaruhi oleh konteks pengujaran ayat. Kajian mencadangkan bahawa penterjemah perlu berusaha
meminimumkan pendekatan tafsiran ayat melainkan pada keadaan tertentu yang boleh mengundang salah faham atau
penyimpangan makna. Pandangan ini dilontarkan berikutan bidang pentafsiran al-Quran (the science of exegesis)
merupakan satu bidang yang amat luas, sarat dengan perbezaan pandangan dan mempunyai disiplin ilmunya yang
tersendiri. |
|---|