รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์การพัฒนาศักยภาพการดูแลสุขภาพของพนักงานขับรถโดยสารประจำทางองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

• Main Authors: อรวรรณ แก้วบุญชู, ศุภรัตน์ ออประเสริฐ, พิมพ์พรรณ ศิลปสุวรรณ, พิพัฒน์ ลักษมีจรัลกุล, ดวงรัตน์ อินทร, สุรินธร กลัมพากร, อาภาพร เผ่าวัฒนา, สำลี สาลีกุล, Orawan Kaewboonchoo, Pimpan Silpasuwan, Pipat Luksamijarulkul, Duangrat Inthorn, Surintorn Kalampakorn, Arpaporn Powwattana
• Other Authors: มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะสาธารณสุขศาสตร์. ภาควิชาพยาบาลสาธารณสุข.
• Format: Research Report
• Language: Thai
• Published: 2012
• Subjects: คนขับรถประจำทาง; การดูแลตนเอง; การดูแลสุขภาพด้วยตนเอง; องค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ; การพัฒนาศักยภาพ; การดูแลสุขภาพ; พนักงานขับรถโดยสาร; การวิจัยแบบมีส่วนร่วม
• Online Access: https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/123456789/58799
• Institution: Mahidol University

การศึกษาวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (Participatory Action Research ; PAR) มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อพัฒนาศักยภาพการดูแลสุขภาพพนักงานขับรภโดยสารองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ โดยมุ่งเน้นการมีส่วนร่วมของบุคลากรทุกระดับ ขั้นตอนการดำเนินงานแบ่งเป็น 4 ระยะคือ 1) การประเมินสถานการณ์ปัญหาด้านสุขภาพและสิ่งแวดล้อมการทำงาน 2) การพัฒนาแผนโครงการเพื่อแก้ปัญหา 3) การดำเนินงานตามแผนที่กำหนด และ 4) การติดตามประเมินผลโครงการระหว่างดำเนินการและเมื่อสิ้นสุดโครงการ เพื่อแสวงหาความรู้ใหม่จากบทเรียนที่ได้รับในการดำเนินโครงการ การเก็บรวบรวมข้อมูล การศึกษาครั้งนี้ให้วิธีการเชิงคุณภาพผสมผสานกับเชิงปริมาณ ได้แก่ การสังเกตการณ์และการจดบันทึกระหว่างการทำกิจกรรมต่างๆ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่มเฉพาะ การใช้แบบสอบถาม และการตรวจคัดกรองสุขภาพ รวมทั้งการตรวจวัดสิ่งแวดล้อมการทำงาน และการตรวจวัดสุขาภิบาลอาหารและน้ำดื่ม ผลการวิจัยพบว่า PAR เป็นตัวขับเคลื่อนกระบวนการในการพัฒนาศักยภาพของผู้มีส่วนร่วมในโครงการวิจัยทุกระยะของการดำเนินงาน ส่งผลเชิงบวกในการพัฒนาความรู้และทักษะด้านต่างๆ ของแกนนำและนักวิจัยท้องถิ่น ซึ่งสมารถจัดได้เป็น 5 ระดับ คือ 1) ทักษะในการทำงานเป็นทีม 2) ทักษะในการกำหนดปัญหาของตนเองและองค์กร 3) ทักษะในการวางแผนแก้ไขปัญหา 4) ความสารถในการดำเนินงานตามแผน และ 5) การเพิ่มพลังอำนาในตนเอง กล่าวคือ พนักงานขับรถโดยสาร มีความสารถที่จะแก้ปัญหาได้ด้วยตนเอง จะเห็นได้ว่าการใช้ PAR มีความเหมาะสมอย่างยิ่งต่อการพัฒนาศักยภาพของผู้ปฏิบัติงาน ที่ขาดพลังอำนาจในตนเอง เช่นพนักงานขับรถโดยสาร